Hermano Hacha
Լիա
Un hombre fue a un país lejano para encontrar un trabajo. Llego a un pueblo. Vio que la gente de este pueblo corta leña a mano.
-Hermano, — dijo, -¿Por qué cortas la leña a mano?, ¿No tienes un hacha?
-¿Qué es un hacha?, — preguntaron los aldeanos.
El hombre sacó su hacha del cinturón. Cortó la leña, colocó el otro lado. Cuando los aldeanos vieron esto, empezaron a llamar el uno al otro.
-Oye, ven, a ver, qué hizo el hermano hacha.
Los aldeanos se reunieron alrededor del dueño del hacha, le pidieron, suplicaron, le dieron muchas cosas y le quitaron el hacha de la mano.
Tomaron el hacha para cortar la leña uno tras otro.
El primer día el hacha la llevó el alcalde pero apenas empezó a cortar la leña, se cortó la pierna. Corrió gritando hacia los aldeanos.
Los aldeanos vinieron, se reunieron, tomaron los palos, empezaron a golpear el hacha. Pero al ver que no pasó nada, decidieron quemar el hacha.
Գոհար
La llama subió muy alto. Cuando el fuego se bajó, los aldeanos vieron que el hacha se había puesto roja.
-¡Guau chicos! el hermano hacha está enojado, mira que rojo está, seguro nos traerá problemas․ ¿Qué haremos?
Pensaron y decidieron llevarlo a prisión.
Lo llevaron y echaron en el granero del alcalde pero éste estaba lleno de heno, en cuento echaron el hacha en el granero, el fuego subió hasta el cielo.
Los aldeanos aterrorizados corrieron a por el dueño. «Vamos, por amor de Dios, explícale algo al hermano hacha».
ԿԱՑԻՆ ԱԽՊԵՐ
Մի մարդ գնաց հեռու երկիր աշխատանք անելու։ Ընկավ մի գյուղ։ Տեսավ այս գյուղի մարդիկ ձեռով են փայտ կոտրատում։
— Ախպե՛ր,- ասավ,- ինչո՞ւ եք ձեռով փայտ անում, մի՞թե կացին չունեք։
— Կացինն ի՞նչ բան է,- հարցրեցին գյուղացիք։
Մարդը իր կացինը գոտկից հանեց, փայտը ջարդեց, մանրեց, դարսեց մյուս կողմը։ Գյուղացիք այս որ տեսան, վազեցին գյուղամեջ, ձայն տվին իրար․
— Տո՛, եկե՛ք, տեսե՛ք կացին ախպերը ինչ արավ։
Գյուղացիք հավաքվեցին կացնի տիրոջ գլխին, խնդրեցին, աղաչեցին, շատ ապրանք տվին ու կացինը ձեռքիցն առան։
Կացինն առան, որ հերթով կոտորեն իրանց փայտը։
Առաջին օրը տանուտերը տարավ։ Կացինը վրա բերավ թե չէ՝ ոտը կտրեց։ Գոռալով ընկավ գյուղամեջ։
— Տո՛, եկե՛ք, եկե՛ք, կացին ախպերը կատաղել է, ոտս կծեց։
Գյուղացիք եկան, հավաքվեցին, փայտերն առան, սկսեցին կացնին ծեծել։ Ծեծեցին, տեսան՝ բան չդառավ, փայտերը կիտեցին վրան, կրակեցին։
Բոցը բարձրացավ, չորս կողմը բռնեց։ Երբ կրակն իջավ, եկան բաց արին, տեսան՝ կացինը կարմրել է։
— Վա՜յ, տղե՛ք, կացին ախպերը բարկացել է, տեսե՛ք՝ ոնց է կարմրել, որտեղ որ է, մեր գլխին մի փորձանք կբերի։ Ի՞նչ անենք։ Մտածեցին, մտածեցին ու վճռեցին՝ տանեն բանտը գցեն։
Տարան գցեցին տանուտերի մարագը։ Մարագը լիքը դարման էր․ գցեցին թե չէ՝ կրակն առավ, բոցը երկինքը բարձրացավ։
Գյուղացիք սարսափած վազեցին տիրոջ ետևից․ «Ե՛կ, աստծու սիրուն, կացին ախպորը բա՛ն հասկացրու»։
