Այս ընթացքում մենք ծանոթացանք Հայրենիքին նվիրված չորս բանաստեղծությունների, որոնց հեղինակներն էին՝ Վահագն Դավթյանը, Ավետիք Իսահակյանը, Համո Սահյանը և Եղիշե Չարենցը։ Բոլոր ստեղծագործություններն էլ ունեին իրենց յուրահատկությունը, իրենց յուրովի ջերմությունը և սերը հայրենիքի հանդեպ, սակայն ինձ դուր եկավ Համո Սահյանի «Հայաստան ասելիս» բանաստեղծությունը։ Ես ցածր դասարաններում անցել էի այս բանաստեղծությունը և այդ ժամանակ էլ հասկացա, որ այս բանաստեղծությունը ինձ հոգեհարազատ է։ Ինձ այն դուր է գալիս, որովհետև կարծես այն կանչում է քեզ և ցանկանում, որպեսզի ընկղմվես և ետ չգաս իրականություն։ Միգուցե բառերը հասարակ են, սակայն սրտի խորքից են գալիս։ Երբ կարդում ես, բառերը կարծես ինքնին գալիս են մտքիդ, կարծես գլխիդ մի փոքրիկ անկյունում դրանք պահված էին։