1.Anoche leí un libro muy interesante. — Երեկ երեկոյան կարդացի շատ հետաքրքիր գիրք:

2.Anteayer mi vecina me regaló una planta bonita. — Երեկ չէ առա ինձ մի գեղեցիկ բույս նվիրեց։

3.El otro dia compré un nuevo telefono. — Մյուս օրը նոր հեռախոս գնեցի։

4.Ayer comimos una paella. — Երեկ կերանք պաելլա:

5.Juanjo la semana pasada recibió una carta muy importante. — Անցյալ շաբաթ Խուանխոն շատկարևոր նամակ է ստացել.

6.El mes pasado trabajé mas de 200 horas.

7.El año pasado viajamos a Cuba con los amigos y bailamos mucho.

8.En 1998 conocí a mi marido. — 1998 թվականին ճանաչեցի ամուսնուս։

9.En agosto abrió su tienda. — Օգոստոսին բացեց իր խանութը:

10.Firmaron el contrato el 12 de mayo. — Նա պայմանագիրը ստորագրել է մայիսի 12-ին։

tarjeta — քարտ 

firmar — ստորագրել 

«Անուշ» պոեմը ինձ դուր եկավ, սակայն իմ կարծիքով, եթե չլինեին հին ավանդույթները, այս ամենը ուրիշ ընթացք կստանար: Քննադատման կարիք ունեն հենց այն մարդիկ, որոնք ծաղրեցին Անուշի եղբորը ՝ Մոսիին, և գյուղում գցեցին նրա անունը, որքան էլ Մոսիի պարտությունը ամոթալի լիներ, ամեն դեպքում անունը և նրա պատիվը գցելու կարիք չկար: Եթե Մոսին վրեժխնդիր չլիներ, չնայած մարդիկ նրան տրամադրեցին վրեժխնդրության, ապա ամեն ինչ այլ կլիներ: Ամենաշատը տուժեց հենց Անուշը, նա որքան էլ ուժեղ լիներ, առանց Սարոյի երկար չէր դիմանա: Անուշի ծնողներն էլ հավատարիմ մնալով հին սովորույթներին Սարոյի և Մոսիի դեպքից հետո ավելի էին ցավեցնում Անուշին, չմտնելով աղջկա դրության մեջ: Այս պոեմում գյուղացիները և Անուշի ծնողները շատ սխալ մոտեցում ցուցաբերեցին ՝ թե ՛ աղջկա և թե ՛ Մոսիի նկատմամբ: Անուշը իրոք հոգեպես շատ ուժեղ կերպար էր, սակայն նա չէր կարող երկար այդ ցավը, կարոտը պահեր իր մեջ, ուստի հասկանալի է, թե ինչու ինքնասպան եղավ, նա կորցրել էր իր կյանքի իմաստը ՝ Սարոյին: