Այս պոեմը հովիվ Սաքոյի մասին էր, նա Լոռու սարերում ոչխարներ էր արածեցնում իր ընկերոջ հետ։ Բայց մի գիշեր ընկերը գնացել էր տուն և Սաքոյին սարերում միայնակ էր թողել։ Ձորի մեջ մի տնակ կար, Սաքոն այնտեղ էր մնում։ Հանկարծակի նա հիշեց իր տատիկի պատմած պատմությունները չար կախարդների մասին։ Այնքան ընկավ մտածմունքների մեջ, որ խելագարվեց։ Այսինքն մանկությունից ի վեր նրա մեջ մնացել էր այդ վախը, քանի որ հավատացել էր տատիկին։ Մի կողմից տատիկն էր սխալ, որ երեխային սթափեցնելու համար կամ ուղղակի առանց պատճառի այդպիսի պատմություններ էր նրան պատմել։